Томислав Новаковић филозоф

Четвртак | 19. Јун 2025.

Tomislav Novakovic

Метафизика језика

Проблемска историја филозофије
Објављено: 21. Новембар 2014.

Метафизика језика

Пре Ја мислим и закона, категорија логике стоји једна иста властитост и Ја говорим, старије категорије језика; пре сваког имена, појма, име само по себи. Ја је, говорно Ја и свест, говорна свест. Значење и најмање речи тражи живу говорна свест и целовиту метафизику језика...

[...]

Етика и политика предавање на Коларцу

Етика и политика
Објављено: 21. Новембар 2014.

Етика и политика предавање на Коларцу

Ми нисмо такви што се ту налазимо, па да из тог средишњег положаја, по начелима геополитике објашњавамо своју неопредељену политику, него смо ту, у средишту,  што смо такви, што смо пре сваке подељене политике, утемељени из неподељене етике!

 


[...]

Благодарје: Мудрост која нам је потребна

Филозофија и религија
Објављено: 19. Август 2020.

Благодарје: Мудрост која нам је потребна

Само кад воли и говори истину човек излази из граница својих очију, свога разума и види другог човека, другу личност. Истина је мирис, вечни духовни свештеник који буди, узбуђује срце, душу, тело, освећује за укус љубави, а љубав онај вечни цар у чистом срцу из царства небеског, Бог сам...

[...]

О Новаковић Томиславу

Томислав Новаковић јe дипломирао филозофију  на Филозофском факултету у Београду. Живи и ствара у Чачку као самостални филозоф.

више о аутору

Филозофија дана

Природна наука користи логику када општим и нужним законима објашњава ред, поредак света, а било какав космички ум, логос, за целовито јединство материје–енергије, по дефиницији „објективне“ науке, искључује већ на почетку!

Без обзира што не прихвата никакав праузрок изван саме природе, да би наука уопште била наука, она неки неки јединствени логос микро-макро света мора предочити.

Не ради се само о томе да се нашем објашњавању света има право приговорити да је "антропоцентрично", него да ли се без неке (било какве) јединствене логике за сву материју–енергију–простор–време–брзину, све облике макро, микро света, уопште нешто суштински  објашњава!

Ако човек (било који живи створ) има (неку) „главу“, зашто је не би имала и сва микро-макрокосмичка природа у сваком свом делу, као стварајуће знање по коме свака ствар или биће јесте то што јесте.

 

 Томислав Новаковић

Видео дана